خواص دارچین

دارچین درختی است کوچک، همیشه سبز، به ارتفاع 5 تا 7 متر که از تمام قسمت های آن بویی مطبوع استشمام می شود.

گل های آن در فاصله ماه های بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می شود. برگ این درخت سبز تیره و دارای گل هایی به رنگ سفید است.
نام علمی این گیاه Cinnamomum zeylanicum می‌باشد.
اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار یک درصد در پوست درخت مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می‌شود.
این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن است، ولی به مرور زمان و به علت اکسیده شدن به رنگ های زرد طلایی و سپس قهوه‌ای مایل به قرمز درمی‌آید.
دارچین اولین بار در سری‌لانکا یافت شد و بعد از آن، تمام دنیا این چاشنی را شناختند و برای طعم بهتر غذاها استفاده کردند.
یک قاشق چای خوری دارچین، حاوی 28 میلی گرم کلسیم، 1 میلی گرم آهن و بیشتر از 1 گرم فیبر و مقدار زیادی ویتامین های C و K و منگنز است. همچنین مقدار 2/1 گرم کربوهیدرات دارد.
دارچین بومی سری‌لانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن کاربرد فراوانی به عنوان ادویه دارد.
برای تهیه دارچین، پوست این درختچه را جدا کرده و معمولا پودر می کنند و در غذا یا چای از آن استفاده می کنند.
خواص درمانی:
دارچین رمز جوانی است و مصرف روزانه آن انسان را سالم نگه می دارد.
دارچین برای زیاد شدن و تجدید نیروی جنسی نیز به کار می رود. کلیه ها را گرم می کند، ضعف کمر و پاها را از بین می برد و کم خونی را درمان می کند.
دارچین بهترین دارو برای دردهای عضلانی است. دارچین اثر آرام کنده و شاد کننده دارد و از بسیاری از داروهای آرام بخشبهتر است. در حقیقت می توان گفت دارچین، والیوم گیاهی است، زیرا در دارچین ماده ای به نام Cinnamodehyde وجود دارد که روی حیوانات و انسان اثر آرام بخش دارد.
اثر مهم دیگر دارچین پایین آوردن تب می باشد و حتی امروزه دارچین را به صورت قرص و کپسول درآورده اند که بعنوان "تب بُر" به کار می رود. دارچین رگ ها را باز می کند و باعث بهبود گردش خون می شود.
یکی از خواص دارچین این است که باعث افزایش کارآیی هورمون انسولین در بدن می شود و در نتیجه بدن نیاز کمتری به این هورمون برای کنترل قند خون پیدا می کند. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت گزارش داده اند که مصرف یک قاشق چایخوریدارچین در روز تاثیر بسیار مثبتی بر قند خونشان داشته است.
همچنین برخی تحقیقات نشان دهنده تاثیر مثبت دارچین در کاهش فشار خون بوده است.
دارچین خاصیت عجیب دیگری دارد و آن تقویت سیستم ایمنی بدن در مقابل بیماری هاست و حتی می توان گفت که اثری مشابه پنی سیلین و آنتی بیوتیک دارد.
اگر حس کردید که ضعیف شده اید و ممکن است مریض شوید، چای دارچینی را فراموش نکنید و حتی اگر سرما خورده اید یا ضعف شدید دارید، چای دارچین بهترین داروست.
دارچین به علت داشتن اسانس و تانن، محرک و قابض است و به عنوان تقویت کننده ی عمل هضم غذا و جریان گردش خون به کار می رود و از آن برای رفع سوءهاضمه، به ویژه در مواردی که با نفخ همراه باشد، به عنوان بادشکن استفاده می شود.
همچنین به علت داشتن تانن در رفع اسهال ، ضعف عمومی بدن و انعقاد خون مصرف می شود و به صورت دارو، مانند گرد و تنتور به کار می رود.
۸ روش برای مصرف بیشتر دارچین
۱٫ روی چای، قهوه یا شیر صبحانه‌ی خود دارچین بپاشید.
۲٫ اگر اهل پختن کیک و شیرینی هستید از دارچین بیشتری استفاده کنید. دارچین هم باعث خوش طعمی کیک‌ها می‌شود و هم این که شما از خواص آن بیشتر بهره می‌برید.
۳٫ به جای استفاده از نمک و فلفل روی سیب زمینی‌های شیرین، دارچین بپاشید.
۴٫ دست به کار شوید و شکر دارچینی تهیه کنید. به این ترتیب که به یک قاشق خاک قند دو قاشق دارچین اضافه کنید و روی کیک‌ها، شیرینی‌جات، پنکیک‌ها بپاشید. همچنین می‌توانید دارچین را به ماست‌تان نیز اضافه کنید.
۵٫ برای صبحانه برنج قهوه‌ ای درست کنید و برای خوش طعم کردن آن ابتکار به خرج دهید و کشمش، فندق و دارچین به آن اضافه کنید. این ادویه‌ی خوش عطر، حساسیت سلول‌های کبد و عضلات را نسبت به انسولین افزایش می‌دهد و میزان لیپیدهای خون مانند تری‌گلیسیرید را پایین می‌آورد
۶٫ در هنگام پخت گوشت( گوشت گاو، گوساله و گوسفند) به آن دارچین بزنید. این کار علاوه بر این که بوی گوشت را می‌گیرد باعث می‌شود شما از خواص دارچین بیشتر بهره‌مند شوید.
۷٫ مرغ شکم پر درست کنید. سیب‌ ها را نگینی نسبتاً بزرگ خرد کنید. داخل مرغ را با این سیب‌ها، دارچین و پیاز ورقه ورقه شده پُر کنید.
۸٫ به غذاهایی که داخل فر می‌گذارید، ۲۰۰ گرم گردو، ۳ قاشق چای‌خوری روغن کانولا و ۲ قاشق چای‌خوری دارچین اضافه کنید.